सगळीच माणसं आपापल्या मार्गानं जगत असतात. आकाशात पक्षी झेप घेत असतात पंखात बळ असणारेच उडतात. काहींना उंच उडता येत नाही. माणसंही एकेका अनुभवातून शिकत जातात. नवी गोष्ट शिकणं आणि तिचा सराव, पाठलाग करणे ही एक साधना आहे.
साधनेत सातत्य हवे. सातत्याने सहजता येते. सहजतेतून निर्दोषता तयार होते आणि तेच जीवनातील मुख्य मूल्य बनतं त्याचा ह्याचा ध्यास ठेवणे, पाठपुरावा करणे हीच आपापल्या क्षेत्रातील साधना असते. ही पारंगतताच आपली समाधी अवस्था असते.
आयुष्य हा एक प्रवास आहे. या प्रवासाचं अदृश्य परिपूर्ण तत्त्व समजून घेण्याची पराकाष्ठा करणं म्हणजे आनंददायी जगणं. साक्षात्कार म्हणजे दुसरं तिसरं काही नाही, ती प्रत्येकाच्या मनाची समाधानाची अवस्था आहे, त्याच्याजवळ जाण्याचा मार्ग म्हणजे प्रयत्न. बहुतांशी माणसं पक्ष्यांसारखी असतात. दोन वेळेस खाण्यासाठी धडपडणं, हा जगण्याचा भाग असला तरी हे म्हणजे जगणं नाही. पंख असणारे सगळेच उडतात; पण त्यात एखादाच गरुड पक्षी आकाशात उंच भरारी घेतो आणि तिही पंखातल्या आत्मबळाने आकाशातील उंच झेपेची स्वप्नं त्याला पडू लागतात. दूरवरचं उद्दिष्ट खुणावू लागतं. छोट्या-मोठ्या स्वार्थाच्या भराऱ्या आणि आपापसातील भांडणं त्याला क्षुल्लक वाटू लागतात. त्याचं लक्ष असतं आकाशातील उंच ध्येयावर म्हणून तरुणांनो तुम्ही ही उंच ध्येय्य गाठण्यासाठी उंच भरारी घ्या.
एकदा तुमच्या समोर हे लक्ष असलं की, कल्पनेच्या पंखात तुमची शक्ती एकवटते. मर्यादांच्या साऱ्या शृंखला गळून पडतात. प्रयत्नाची निरंतर कास अन् पंखातल्या आत्मबळाची साथ मिळू लागते. वर्तमान कृतीतलं यशाचं शिखर आवाक्यात येतं. वर्तमानाचा यशाचा तो क्षण म्हणजे दुसरं तिसरं काही नसतं. आवडीच्या कामात झोकून दिलेली उंच भरारीच असते आणि आजूबाजूला असते समाधानाचे अथांग आकाश. आपल्या आवडीच्या कामातून या अथांग आकाशात झेप घेण्याची किमया वेगवेगळ्या क्षेत्रातील माणसं सहज करून जातात. यावेळी या सर्वांनी अज्ञान-अपयशाची भीती दूर सारून अखंड प्रयत्नाच्या यज्ञात घेतलेली उडीच अंतिम सत्याजवळ तुम्हाला घेऊन जाते.
प्रत्येकाला आपापल्या क्षेत्रात गरुड पक्षी बनता येईल. त्यासाठी आपल्या पंखातील आत्मविश्वासाच्या साठ्यास फुंकर घालण्याची गरज आहे. आपापल्या शक्तीचा शोध घेणे म्हणजे उद्दिष्टाजवळ पोहोचण्याची किमया आहे. गरुड पक्षी ठरवितो, मला उंच उडायचं आहे! तुम्हीही ठरवा, मला माझ्या क्षेत्रात अत्युच्च शिखरावर पोहोचायचं. तुमची आतली शक्ती तुम्हाला इंधन पुरवील, त्याकरिता मात्र शंभर टक्के हातपाय हलवावे लागतील. ती असेल तुमची समाधी.
प्रत्येकाने आपापल्या आवडीचं काम निवडावं. त्यावर मनापासून प्रेम केलं की, त्या कामात छान गोडी वाटू लागते. जे तुम्हाला आवडलं नाही; त्याकडे दुर्लक्ष करा. त्याच्याबद्दल मनात आढी न बाळगता चांगल्या विचारांचा पाठलाग करा. हे जमू लागलं की, आपल्या कामात लक्ष गुंतत जातं. आवडीच्या कामातील सातत्य अन् सराव हेच उद्दिष्टाजवळ पोहोचण्याचा मार्ग असतो. इतरांजवळ जे चांगलं आहे, त्याचा शोध घेत त्यांचं अनुकरण करणं, ही शिकण्याची उत्तम प्रक्रिया आहे. यालाच काहीजण एकमेकांशी प्रेम करणं म्हणतात. अशा जगण्याची एकदा गुरुकिल्ली सापडली की, मग सुरू होते ती निखळ आनंदयात्रा. अपयश, संकटं आणि मानहानीच्या भूतकाळावर स्वार होण्यासाठी... आपल्या आवडीच्या कामात झोकून देणं हाच उंच झेप घेण्याचा मार्ग आहे आणि तुम्ही ही ती घ्या एवढीच आपल्याकडून सामाजिक अपेक्षा.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा